คงต้องพูดกันแบบตรง ๆ เลยว่า เมื่อเราอยู่ในภาวะที่ต้องตกงาน ความรู้สีกผิดหวังในชีวิตย่อมเกิดขึ้นแน่นอน และก็อาจจะเกิดความท้อแท้ใจอยู่บ้างเมื่อเวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่าแต่ก็ยังตกงานอยู่้เช่นเดิม และผมก็เช่นเดียวที่ประสบกับปัญหานี้มา แต่ก็ยังมีกำลังใจในการดำเนินชีวิตอยู่ นอกจากกำลังจากคนรอบข้างแล้ว ผมถือว่าการให้กำลังตนเองนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เพราะว่าคนส่วนใหญ่แล้วไม่ต้องการรับรู้ความทุกข์ของเราถ้าไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องหรือว่าเป็นเพื่อนสนิทเพื่อนตายกันจริง ๆ
ทุกวันนี้ผมก็ยังคงนั่งรอนอนรอนับวันเวลาที่ผมกำลังจะต้องปรับเปลี่ยนชีวิตครั้งสำคัญ นั่นก็อาจจะทำให้ผมมีความรู้สึกเหงาและซึมเศร้าเป็นที่สุด แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ผมก็ยังหวังว่าซักวันหนึ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมเคยมีจะกลับมาเป็นดั่งเดิมหรือมากกว่าเก่า
ผมยังคิดอยู่เสมอว่า หลาย ๆ คนไม่มีโอกาสเท่ากับผม ถึงผมจะตกงานและเงินกำลังจะหมดแล้วก็ตาม แต่ผมก็ยังมีร่างกายครบ 32 ไม่พิกลพิการ อีกทั้งผมก็ยังมีสุขภาพที่แข็งแรงสมบูรณ์อยู่ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยแต่ประการใด ผมถือว่าการมีชีวิตอยู่ด้วยร่างกายที่สมบูรณ์เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดเท่าที่มนุษย์พึงจะมีได้ และผมก็อยากให้ทุก ๆ คนคิดเฉกเช่นเดียวกันกับผมเช่นกัน ถ้าหากจะมีใครซักคนมาให้ผมเลือกระหว่างมีงานทำแต่ร่างกายพิการกับไม่มีงานทำแต่ร่างกายสมบูรณ์ ผมเลือกอย่างหลังดีกว่า
เห็นหรือยังครับว่า ผมโชคดีกว่าหลาย ๆ คนตั้งแต่เกิดมา ถึงแม้ขณะนี้ผมแทบจะไม่เหลือเงินเลยก็ตาม แล้วคุณ ๆ ทั้งหลายล่ะครับ โชคดีเหมือนกับผมหรือเปล่า
เมื่อชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป ความหวังมันก็ยังคงอยู่คู่กับเราตลอดไป ขอให้ทุกคนโชคดีน๊ะครับ
Sunday, June 28, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment