วันนี้ถือว่าเป็นวันที่โอกาสอำนวยเป็นอย่างยิ่ง ความจริงตั้งใจเอาไว้หลายต่อหลายครั้ง หากด้วยภาระกิจหลาย ๆ อย่างยังไม่สำเร็จลุล่วงตามที่หมายไว้ก็เลยไม่ได้ออกไปเห็นแสงเดือนแสงตะวันมาเป็นแรมเดือน เล่นเอาหลาย ๆ คนสงสัยว่าทำไมเก็บเนื้อเก็บตัวจังช่วงนี้ ก็ไม่ใช่อะไรหรอก ก็เพราะภาระกิจหาเงินออนไลน์มันยังติด ๆ ขัด ๆ อยู่
นั่งทำงานไปคิดไป บรรยากาศไม่เคยเปลี่ยนก็อาจจะทำให้ความคิดมันเฉือนชาลงไป ว่าแล้วก็ได้ฤกษ์ที่จะออกธุดงค์ตอนเวลา 10.30 วันนี้ตั้งใจจะไปเดินเล่นพันธ์ทิพย์กับห้างเพลทตินั่ม ห้างพันธ์ทิพย์ก็คงจะเหมือน ๆ เดิมเพราะเพิ่งไปมาไม่นาน แต่ห้างเพลทตินั่มไม่เคยไปสัมผัสข้างในซักที
มุขเดิม ๆ ของผมครับ คือต้องนั่งรถเมล์ฟรี และผมก็ค่อนข้างจะโชคดีเพราะนั่งตั้งแต่เกือบต้นสายจนจะสุดสาย ก็เลยไม่ต้องยืนให้เหนื่อย จุดหมายแรกก็อยู่ที่สนามหลวงเช่นเคย แล้วก็นั่งสาย 2 ต่อไปลงที่ประตูน้ำ(ป้ายรถเมล์จะอยู่ตรงข้ามกับห้างพันธ์ทิพย์พอดิบพอดี) ว้า เที่ยงซ่ะแล้ว นี่ใช้เวลาเิดินทางชั่วโมงครึ่งเลยเหรอเนี๊ยะ อย่างนั้นก็ต้องไปที่ฟู๊ดเซ็นเตอร์ก่อนดีกว่า หนัีงท้องตึงหนังตาจะได้ย่อน เอ้ย...ไม่ใช่ จะได้มีแรงเดินเที่ยวเล่นยังไง
เดินอยู่พันธ์ทิพย์กว่า 1 ชั่วโมง อย่างว่านั่นแหละครับ ก็มันของชอบทั้งนั้น เดินไปดูคอมพิวเตอร์และโน๊ตบุ๊คมือสองก็น่าสนใจดี ราคาถูกมาก ๆ ขอบอก มีเงินประมาณ 5-6000 ก็น่าจะได้คอมพิวเตอร์ดี ๆ ไว้ใช้แล้ว โอ๊ย...อยากจะบ้าตาย สเปคเดียวกันกับที่ผมใช้อยู่แต่ซื้อมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นราคาตั้งสองหมื่นกว่า ตอนนี้ถ้าเอาไปขายเฉพาะเครื่องก็จะได้ราคา 2700 บาท(ราคาขายหน้าร้าน)
หลังจากเดินเล่นพันธ์ทิพย์จนอิ่มอกอิ่มใจแล้วก็ไปต่อด้วยห้างเพลทตินั่ม โอ้...โห้...คนยังกะหนอน ของที่เค้าวางขายนี่เป็นของแจกกันเหรอ เห็นคนโน้นถือนั่น เห็นคนนั้นถือนี่ เอ้า ๆ ๆ แจกกันที่ไหนจะได้ไปต่อคิว อะไรจะขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
ส่วนใหญ่แล้วก็คงไม่พ้นท่านสุภาพสตรีนั่งช๊อปทั้งหลายที่สอดส่องสายตาเป็นประกายค้นหาของที่ต้องการ ไอ้เรามันก็ชายทั้งแท่งไงไปโผล่ที่ห้างนี้ได้หนอ ผมก็ขึ้นไปบนสุดแล้วก็ค่อย ๆ ลงมาเรื่อย ๆ สรุปแล้วใช้เวลาเดินห้างนี้ไม่ถึงยี่สิบนาที ก็ไม่รู้่จะดูอะไร ส่วนใหญ่เป็นของสำหรับผู้หญิงทั้งนั้น เหล่าผู้ชายที่แอบติดสอยห้อยตามมาด้วย ล้วนแล้วแต่ตามมาด้วยความซ้ำใจ เดินตามต้อย ๆ สะแยะยิ้มทียามที่หล่อนหันมามอง เฮ่อ นี่แหละหนาเกิดเป็นชาย ต้องทำตัวเป็นกุลีไปด้วยช่วยถือของ
อยู่ไม่ได้แล้วที่นี่ กลับดีกว่า นี่ก็บ่ายสองกว่าแล้ว กว่าจะถึงบ้านก็สี่ห้าโมงเย็นแน่ ๆ เลย
รถเมล์สาย 2 มาแล้ว คนรอขึ้นยังกะหนอนเช่นกัน เชิญครับทุก ๆ ท่านเชิญขึ้นกันก่อน ผมขึ้นเป็นคนสุดท้าย เห็นพนักงานบนรถจดว่ามีคนขึ้นทั้งหมด 58 คน(ทำไมนับเร็วจัง)
มีสาวนางหนึ่งมากระซิบกับพนักงานว่าอะไรก็ไม่รู้ และก็พูดมาว่า โดนล้วงกระเป๋า โทรศัพท์มือถือหายไปด้วย เท่าที่สังเกตุ รถเมล์ก็จอดแค่ป้ายเดียว ผมก็ไม่เห็นมีคนลง ถ้าอย่างนั้นคนล้วงกระเป๋าก็น่าจะอยู่บนรถ เจ้าหล่อนพยายามโทรไปที่โทรศัพท์ของตนที่หาย แต่เจ้าวายร้ายก็กดไม่รับสายเสียอย่างนั้น โทรแล้วโทรอีกมากว่า 10 ครั้ง ตะโกนลั่นรถ "ใครเอาโทรศัพท์ไป เอามาคืนด้วย" ใครจะคืนล่ะครับ เดินโทรตั้งแต่หัวรถยันท้ายรถก็ไม่เจอคู่กรณี นี่แหละครับภัยของสุภาพสตรีต้องระวัง สุดท้ายก็ไม่ได้ของกลับคืนมา
จบดีกว่า กลับถึงบ้านประมาณสี่โมงกว่าอย่างปลอดภัย...
*สำหรับสุภาพสตรีที่เป็นนักช๊อป ผมก็ขอแนะนำห้างเพลทตินั่มอีกที่หนึ่ง ไม่ต้องไปเดินประตูน้ำให้มันร้อนหรอกครับ ที่นี่ดีกว่าแอร์เย็นสบาย แล้วตอนเย็น ๆ ถ้ายังอยู่่ค่อยไปต่อที่ประตูน้ำก็ไ้ด้ หากสุภาพสตรีท่านใดไปแล้วไม่เสียเงินซื้ออะไรติดไม้ติดมือ มาถีบผมได้เลยครับ ผมว่าต้องเสียเงินชัวววว์
Sunday, October 25, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment